Mikropale iniekcyjne
Mikropalami określa się pale, których średnica jest mniejsza niż 300mm. Zazwyczaj średnica mikropali zawiera się pomiędzy 100 a 300mm.
Mikropale
Mikropalami określa się pale, których średnica jest mniejsza niż 300mm. Zazwyczaj średnica mikropali zawiera się pomiędzy 100 a 300mm. Mikropale mogą być wykonywane w różnych technologiach: przy użyciu systemu żerdzi, łączników i koronek, które po wywierceniu mikropala pozostają w gruncie stanowiąc jego zbrojenie. Można również używać żerdzi i koronek wiertniczych wielokrotnie, usuwając je z gruntu każdorazowo po wywierceniu mikropala. Zbrojenie stanowią wtedy odpowiednio dobrane profile stalowe lub kosze z prętów zbrojeniowych.
Do wykonania mikropali stosuje się lekki i mały sprzęt wiertniczy, co umożliwia pracę w miejscach gdzie istniejąca infrastruktura ogranicza przestrzeń roboczą (wnętrza budynków, gęsta zabudowa, wąskie przejazdy).
Zaletami zastosowania systemu samowiercącego zbrojenia są:
- połączenie w jednym procesie technologicznym wiercenia, iniekcji oraz instalacji zbrojenia, co pozwala na szybszą realizację zadania,
- pełna weryfikowalność założeń projektowych na etapie wykonawstwa, jako że technologia systemu żerdzi samowiercących jest przyjazna podczas projektowania i daje możliwość precyzyjnego obliczenia osiadań.
Proces technologiczny wykonania mikropali niezależnie od tego czy stosujemy system zbrojenia samowiercącego czy żerdzie wiercące jest podobny i przebiega następująco: w trakcie wiercenia podaje się jako płuczkę zaczyn cementowy o stosunku wodno-cementowym W/C = ok. 0,7. Zaczyn podawany wewnętrznym otworem żerdzi, jest wytłaczany do otworu wiertniczego poprzez otwory w końcówce wiertniczej. Ciśnienia podawania płuczki zawierają się w przedziale 5-20 bar zależnie od warunków gruntowych i technicznych (długość mikropala). Wiercenie odbywa się bez rur osłonowych.
Po wwierceniu każdej żerdzi, należy powtarzać ruch przewodu wiertniczego (góra-dół) z zachowaniem obrotów i podawania płuczki cementowej. Po osiągnięiu zadanej głębokości rozpoczyna się iniekcję końcową. Poprzez obracający się przewód wiertniczy tłoczony jest iniekt końcowy – zaczyn cementowy o stosunku W/C = 0,4. Ciśnienia iniekcji końcowej wynoszą zazwyczaj 20-40 bar (zależne od warunków gruntowych i technicznych). Otwór jest cementowany od dna do wierzchu. Proces wykonywania mikropala należy uznać za zakończony w momencie pojawienia się iniektu końcowego u wierzchu otworu. Cały zestaw pozostaje w otworze i pełni funkcję zbrojenia mikropala.
Po upływie ok. 30 min. od iniekcji końcowej możliwe jest przeprowadzenie iniekcji wtórnej poprzez dotłoczenie wnętrzem żerdzi dodatkowej ilości iniektu. Iniekcję wtórną stosuje się w przypadku dużych ucieczek iniektu tzn. gdy ilość wtłaczanego iniektu końcowego przekracza 4x objętość iniektu niezbędną do wypełnienia otworu. W przypadku wykonywania mikropali w ośrodku w pełni nawodnionym (poniżej zwierciadła wody gruntowej) zaczyn cementowy do wykonania iniekcji końcowej należy sporządzić z użyciem dodatku UWC11 w ilości 1%.
Mikropale zaliczane są do grupy pali małośrednicowych i mogą być pionowe lub dowolnym kącie pochylenia. Otwory pali mogą przechodzić przez kamienie/skały, beton, blachy stalowe czy mury. Standardowa długość mikropali wynosi od 8 do 10 m, ale możliwe jest również wykonanie nawet 30-metrowych pali. Z założenia mikrofale projektowane są do przenoszenia obciążeń osiowych do 400-500 kN, jednak przy większej średnicy i sprzyjających warunkach gruntowych – uzyskuje się do 1000 kN. Sztywne zbrojenie mikrofali pozwala pracować im jednocześnie jako elementy kotwiące przejmujące zarówno siły wyciągające, jak też wciskające.
W przypadku wcześniejszego zastosowania wlewek uszczelniających z zaczynu cementowego, właściwy iniekt podaje się po upływie ok. 20-24 godzin później. Po początkowym wzroście ciśnienia, co związane jest z przebiciem kamienia cementowego, zaczyn należy tłoczyć aż do momentu uzyskania zakładanego wydatku bądź do chwili osiągnięcia maksymalnego ciśnienia. W razie konieczności powtórnej iniekcji, przewód iniekcyjny przepłukuje się wodą. Objętość wtłaczanego zaczynu nie powinna być zazwyczaj mniejsza, niż 1,5 objętości trzonu mikropala, jednak dokładną jego ilość określa projekt technologiczny. Ciśnienie tłoczenia zaczynu powinno być dostosowane do istniejących warunków gruntowych.
Zalety mikrofali iniekcyjnych
Do zalet mikrofali iniekcyjnych należą:
- duża wytrzymałość na ściskanie, rozciąganie oraz obciążenia boczne,
- możliwość wykonywania w trudnodostępnych lokalizacjach i pomieszczeniach o ograniczonej wysokości, np. halach produkcyjnych,
- minimalny wpływ na otoczenie,
- metoda ta niweluje problemy technologiczne przy zastosowaniu pali na mokro w słabszych gruntach,
- opcja łączenia z innymi technologiami w celu osiągnięcia opłacalnych i wydajnych rozwiązań.
Wśród elementów, jakie można wykorzystać do zbrojenia mikropala, można wymienić m.in. stal kształtową, kosze z prętów zbrojeniowych, pręty specjalne oraz rury stalowe z atestem hutniczym. Rury stalowe do zbrojenia mikrofali powinny posiadać perforację w rozstawie co 50-70 cm oraz być zaślepione od dołu, aby przy instalowaniu wyeliminować ryzyko jej wypełnienia zaczynem cementowym. W miejscach perforacji wykonywane jest kilka otworów o średnicy 8-10 mm, które zabezpieczone manszetami (gumowe opaski) pozwalają na iniekcję zaczynu w kierunku gruntu.
Kontakt
Biuro - Siedziba główna: ul. Legionów 2, 82-300 Elbląg
Kom. +48 607 073 680
info@budokop.pl
BUDOKOP GEOTECHNIKA SP. Z O.O.
ul. Legionów 2
82-300 Elbląg
REGON: 521370601
NIP: 5783152911
Sąd Rejonowy w Olsztynie; VII Wydział Gospodarczy KRS: 0000947461
NIP: 578 315 29 11 REGON: 521370601
Kapitał zakładowy: 100.000,00 zł; wpłacony w całości.
BUDOKOP SP. Z O.O. SP. K.
BUDOKOP SP. Z O.O. SP. K.
ul. Pasłęcka 9
82-300 Elbląg
NIP 578 311 04 85